Większość osób wykonujących zabiegi chirurgii plastycznej i medycyny estetycznej to kobiety. Której z nas wizja operacji plastycznej nigdy nie przeszła przez myśl? No dobra, może znaleźć się kilka takich osób. Ale już zabieg medycyny estetycznej? Lekkie wypełnienie ust, korekta nosa? Tu jest nas jeszcze więcej. Skąd bierze się w nas chęć poprawy swojego wyglądu? I przede wszystkim, czy możemy nazwać ją właśnie “poprawą”? O tym w dzisiejszym tekście.

Nowe piersi, nowa ja

Operacja powiększenia piersi jest najczęściej wykonywaną operacją plastyczną wśród kobiet i tendencja ta wzrasta z roku na rok. Wydaje się to dość sprzeczne z ciągle zyskującym na popularności trendem na samoakceptację swojej sylwetki niezależnie od jej rozmiaru – a jednak. W mediach społecznościowych coraz częściej spotykamy niewyretuszowane zdjęcia, na których widać kobiety, z nieuzyskanym skalpelem i implantami kształtem piersi. Jednak poza światem Instagrama i Tiktoka, kobiety nadal nie akceptują swoich cycków. Są za małe, za nisko osadzone, mają za małe sutki, za duże sutki – ile kobiet, tyle powodów do zrobienia operacji plastycznej. Czasem nie musi nawet chodzić o sam wygląd piersi – może wszystkie koleżanki robią, to ja też zrobię?

Samoakceptacja (do czasu)

Ok, cycki powiększone. Dobra, zmieniło się coś w moim wyglądzie, ale nadal nie czuję tej przemiany. Może powinnam zrobić jeszcze jeden zabieg? Co teraz? Hm, może nos? I jeszcze małe ostrzyknięcie ust, bo to tylko taki mały zabieg, nawet nie zauważę, że coś zrobiłam. Na tym często polega paradoks operacji plastycznych – zakładamy, że nasze prawdziwe życie zaczyna się po operacji. Że po operacji nastąpi w nas zmiana – będziemy bardziej akceptować siebie, cieszyć się codziennością, przyciągać więcej spojrzeń. Niestety po zabiegu może przyjść niemiłe zaskoczenie.

Może okazać się, że nie zmieniło się nic poza rozmiarem piersi. Nadal czujemy się przytłoczone, wypalone i nie podobamy się sobie. Diagnoza? Operacja była tylko przykrywką dla większych problemów związanych z samoakceptacją. Laski, musimy pamiętać, że zmiany zewnętrzne są dodatkiem! Wiemy, że każda z Was słyszała już ten tekst, ale: prawdziwa przemiana i poprawa samoakceptacji zawsze zaczyna się w głowie. Zoperowanie nosa nie zmieni Twojej rzeczywistości, dlatego przed podjęciem decyzji o jakimkolwiek zabiegu należy wziąć pod uwagę, że nie będzie to aż taki game changer, dopóki nie ogarniesz swojego poczucia wartości od wewnątrz.

Będę piękna, gdy…

Girl, ile razu zdarzyło Ci się pomyśleć: “Jestem ładna, ale będę jeszcze ładniejsza, jak zrobię sobie nos”? “Byłabym ładniejsza gdybym trochę schudła”, “Będę lepiej wyglądać, jak powiększę cycki”. Myślimy, że każda z nas nie raz miała tego typu myśli. Nie obwiniajmy się za nie – w świecie pełnym ujednoliconych standardów piękna, bardzo łatwo popaść w pułapkę dążenia do spełniania wymogów tego kanonu.

Jak sobie radzić z takimi myślami i jak je niwelować? Po pierwsze, już samo ich zauważanie jest dużym krokiem. Zastanów się, czym mogą być one spowodowane – chcesz zmniejszyć nos, dlatego, że faktycznie Ci przeszkadza na co dzień? A może dlatego, że koleżanka w podstawówce rzuciła uszczypliwy komentarz na jego temat? Czasem nasze kompleksy są w nas na tyle zakorzenione, że nie przykuwamy już uwagi do tego, skąd one się wzięły. Warto poświęcić chwilę na refleksję na ten temat – gwarantujemy, że w większości przypadków dojdziesz do wniosku, że to nie Ty jesteś sprawcą swoich kompleksów, a osoba trzecia. Czy warto kłaść się na stole operacyjnym dla kogoś takiego?

 

Na zdjęciu: @tkach_marina

Zdjęcie by: @celinasbkv